Szachy wciągają

Anthony (Tony) Miles należał do grona tych szachistów, którzy swoją grą i postawą w znaczący sposób ubarwiali świat szachowy. Angielskiego arcymistrza cechowało swobodne podejście do szachów i symptomy radosnego traktowania gry królewskiej widać w jego partiach.

Prawdopodobnie najsłynniejszą partię z dorobku Milesa stanowi jego zwycięstwo z Anatolijem Karpowem podczas siódmych Drużynowych Mistrzostw Europy, odbywających się w szwedzkiej miejscowości Skara w styczniu 1980 roku. Karpow był wtedy aktualnym mistrzem świata, ale Anglik nie czuł przed nim żadnego respektu i w swoim pierwszym posunięciu ruszył pionem na a6.

Przed Milesem znaleźli się propagatorzy tej nietypowej idei debiutowej, między innymi w romantycznej erze szachów Adolf Anderssen szukał podobnego motywu zaskoczenia w partiach z Paulem Morphym, co ciekawe także z powodzeniem.

Miles mawiał, że zwyczajnie nudzi go granie tych samych wariantów przez cały czas. Szachy były dla niego przede wszystkim rozrywką i w jego krwi płynęła tendencja do nieszablonowości. Lubił zaskakiwać swoich przeciwników przy szachownicy, dlatego też postanowiłem pokazać jedną z takich partii, w której rywal doświadczył oryginalności brytyjskiego mistrza i nadział się na piekielną nowinkę.

Holenderskie miasto Tillburg od końcówki lat siedemdziesiątych corocznie gościło w swych murach najsilniejszych szachistów świata. W 1986 roku odbywała się jubileuszowa, dziesiąta edycja turnieju. Wśród całej rzeszy szachistów w turnieju brali udział także bohater tego wątku, Tony Miles, a także silny arcymistrz ze Lwowa, reprezentujący wtedy Związek Radziecki, Aleksander Genrichowicz Bielawski.

Bielawski pokazał się z dobrej strony i wygrał całe zawody, ale na drodze do zwycięstwa przytrafiła mu się pewna wątpliwa przygoda, której dostarczył mu w partii Miles: